BÜYÜKADA VE EVLERİ

Adaları seviyorum. Hem kentin içinde hem de çok uzağında duruyor. Adalara gidince şehirden uzaklaştığımı hissediyorum, üstelik deniz yolculuğu da yanında bonusu.

Kabataş’tan bindiğimiz vapur tıka basa dolu. Yolcu sayısı 250 kişi yazıyor külliyen yalan, en az 500 kişiyiz.

Yerimizden kalkamıyoruz bir daha oturamama riski var. Yol 1,5 saat sürünce oturma sorunu ciddi bir probleme dönüşüyor. Heybeli Adaya yaklaşırken güverteye çıkıyoruz. Hava rüzgarlı, deniz dalgalı,

Kabataş’tan itibaren bize eşlik eden martıların çığlıkları kulaklarımızda.

Neyse ki güneş bizi ısıtıyor, Büyükada’ya vardık.

Pazar günü Ada çok kalabalık, faytonlar birbiri ardına geçiyor yolda bisikletliler ve kaldırıma bile sığamayan bir yaya trafiği hakim. Karşıdan karşıya geçerken dikkat bisikletli ya da bir fayton çarpabilir!

At pisliğinin kokusu ve kalabalık bu sefer Ada’yı çirkinleştirmiş. Bu mevsimde Ada’ya Pazar günü gelinmez diye karar veriyoruz.

Mümkün olduğunca Ada’nın tenha yerlerinde yürümeyi tercih ediyoruz.

Bu sefer Büyükada’nın evleri bizi çekiyor.

Kırmızı panjurlu ev

Bu eve bayıldım. Ev sahipleri renkli insanlar olmalı.

Merdivenleri severim “Muhterem Kolay” merdivenleri de güzel merdiven listeme girecek.

Cadde üstünde yeşil ev. Bitişidiğindeki kule bana kendimi İngiltere’de hissettiriyor.

Denize açılan sokaklardan biri.

Mavi panjurlu ev. Kapısı da pek bir güzel.

Bu evin terasındaki zerafet bakılmayı hak ediyor.

Adanın modern evlerinden biri. Müzevazi ama güzel, ada mimarisinin içinde sırıtmamış.

Adanın diğer güzel evleri...

Ada'da bahar başka bir güzel, ağaçlar çiçek açmış

Tepeye çıkarken yol üstünde ağaçlar ve yeşil çimlerin üzerini beyaz, sarı çiçekler kaplamış.

Yörük Ali plajına inen yok, şimdilik Ada’nın tenha yerlerinden biri.

Deniz dalgalı, Yörük Ali plajı yaza hazırlanıyor.

Plajın tadını martılar çıkarıyor

Ada’nın dondurmacısından bir lezzet şöleni, karamellisi beni yine hayal kırıklığına uğratmıyor.

 

Artık dönme vakti...